piętro kosodrzewiny

(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), zaczyna się powyżej górnej granicy lasu, lecz trudno ściśle ustalić dolną jego linię, gdyż sosna kosówka pojawia się już pod okapem rozluźnionej świerczyny i w formie języków schodzi niżej wszędzie tam, gdzie las wysokopienny został zepchnięty w dół przez wiatry lub lawiny śnieżne. Początkowo płaty kosodrzewiny przetkane są karłowatymi świerkami, tzw. krzywulcami, potem nieco wyżej panują samodzielnie, tworząc większe lub mniejsze skupiska bądź płożąc się tuż przy ziemi, bądź podnosząc swe elastyczne pędy do kilkumetrowej nawet wysokości w kotlinach lub innych zacisznych stanowiskach Piętro kosodrzewiny występuje na terenie naszych Karpat w Tatrach oraz na Babiej Górze i Pilsku (Beskidy), a także w Sudetach. W Bieszczadach, gdzie brak kosodrzewiny, jej miejsce zajmuje olsza zielona. Kosodrzewina ma ogromne znaczenie dla niżej położonych pięter leśnych, bowiem zwarte jej płaty o elastycznych pędach wiążą duże masy śniegu zakumulowane przez długi okres zimowy, trwający często ponad pół roku na wierzchołkach gór, nie pozwalając na zsuwy i lawiny zagrażające bezpieczeństwu lasu. Zniszczenie piętra kosodrzewu w wyższych położeniach w celu powiększenia hal dla owiec doprowadzało przeważnie do znacznego obniżenia górnej granicy lasu i istniejącego obecnie dużego zagrożenia lawinowego. Górna granica piętra kosodrzewiny leży w naszych górach na wysokości 1450 do 1800 m n.p.m.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.