piryt

(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych z grupy siarczków. Jest siarczkiem żelaza FeS₂, posiada twardość 6-6,5, gęstość 5,0-5,2, rysę zielonoczarną i czarną, a łupliwość niewyraźną. Zwykle jest złocistożółty, podobny w barwie do złota. Powstaje w skałach osadowych, zwykle ilastych, glinach i wapieniach. Występuje we wszystkich typach skał. Piryt jest źródłem siarki zanieczyszczającej powietrze atmosferyczne w wyniku spalania takich surowców jak np. węgiel. W trakcie spalania piryt zawarty w węglu i innych paliwach, utlenia się i przedostaje do atmosfery w formie tlenków siarki. W Polsce występuje w złożach węgla, a także na Dolnym Śląsku, w Rudawach Janowickich, Górach Kaczawskich, Izerskich, w okolicach Strzegomia, w dolnośląskich utworach miedzionośnych, a także k/Olkusza i w Tatrach.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.