pliocen

(Gleboznawstwo leśne), młodsza część → neogenu w → kenozoiku. Pliocen charakteryzował się dość surowym klimatem, z czasem coraz surowszym, gdyż po pliocenie następuje → plejstocen. Kontynenty zbliżają się do swego obecnego położenia. Klimat osusza się i oziębia co prowadzi do stepowienia dużych obszarów. Powierzchnia lasów silnie zmniejsza się, duże połacie Ziemi pokrywają trawy. Rozprzestrzeniają się trawożerne kopytne, gazele, jelenie i antylopy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.
Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.