płochacz halny

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Prunella collaris, ang. Alpine Accentor) ptak z rodziny Prunellidae (płochacze), rzędu Passeriformes (wróblowe). Długość ciała 15-17,5 cm, masa ciała 33-43 g. Przypomina wróbla, jest jednak nieco większy i różni się bardziej skontrastowanym, brązowym upierzeniem z wierzchu ciała, szarą głową z czarno kropkowanym gardłem i rdzawokasztanowatymi smugami po bokach ciała. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie w Tatrach, Bieszczadach i Karkonoszach. Zamieszkuje górskie hale, powyżej granicy lasu. Gniazdo zakłada na ziemi lub na skałach. W okresie VI-VII składa 3-4 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 14-15 dni. Wyprowadza dwa lęgi w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: owady, zimą także nasiona. Liczebność w Polsce szacowana na 350-400 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław