(nauka o surowcu drzewnym), występowanie w członach naczyń perforacji, czyli otworu "na wylot", w ścianie rozdzielającej dwa człony tego samego
naczynia. Płyty mogą być ustawione skośnie, pod niewielkim kątem do osi
naczynia (człon ma wtedy kształt wrzecionowaty), albo mniej lub bardziej poprzecznie do osi.
Płyta perforacyjna może być zaopatrzona w jeden duży otwór albo w kilka lub kilkanaście mniejszych. W pierwszym przypadku mówimy o perforacji prostej, w drugim o perforacji złożonej.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Hejnowicz Z. 2002. Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. PWN, Warszawa