(Arborystyka, pielęgnowanie drzew), pojęcie „pomnik przyrody” zostało wprowadzone przez Alexandra von Humboldta i pierwotnie odnosiło się do najstarszych i największych drzew. Doceniając wkład myśli ludzkiej w kształtowanie krajobrazu kulturowego, Hugon Conwentz rozszerzył jego znaczenie m.in. na aleje, szpalery oraz parki. Zgodnie z Ustawą o Ochronie Przyrody z 2004 r. pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody ożywionej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Szewczyk G. 2010. Chirurgia drzew. Materiały do wykładów. KULiD UR, Kraków.
Harabin Z. 1996. Ochrona drzew pomnikowych w Polsce. Komunikaty Dendrologiczne, 2/24: 5–12.