potażnictwo

(Historia i tradycja leśna), proces wytwarzania potażu, dziedzina gospodarki leśnej popularna na ziemiach polskich szczególnie w XVI-XVIII wieku. Do wytwarzania potażu niezbędny był popiół, uzyskiwany najczęściej z drewna liściastego (ceniono tu szczególnie buk i dąb). Po wypaleniu drewna popiół ługowano wodą, następnie należało go zagęścić w specjalnych kadziach. Potaż był cennym surowcem eksportowym, szczególnie na zachód Europy. Służył do wyrobu m.in. szkła, mydła, barwników, farb, używano go w garncarstwie a także do bielenia lnianych tkanin.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jarosław Szaban