(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), wielkość powierzchni granicznej ziaren i cząstek gruntu
w przeliczeniu na jednostkę objętości gruntu. Im drobniejsze są cząstki danego ośrodka, tym większa jest jego powierzchnia właściwa i tym większa jest aktywność fizyko-chemiczna.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Z. Wiłun. 1962. Mechanika gruntów i gruntoznawstwo drogowe. WKiŁ Warszawa