(geodezja), teoretyczny poziom odniesienia powierzchni prostopadłej do siły ciężkości, wyznaczonej przez przeciętny poziom morza, który jest średnią wszystkich poziomów morza wynikających z jego wahań wywołanych pływami (średnie położenie wód morskich między przypływem i odpływem) lub falowaniem. Na wyznaczenie poziomu morza ma również wpływ kształt geoidy oraz lokalne anomalie grawitacyjne. Poziom morza przyjmowany jest w kartografii za poziom odniesienia dla wysokości obiektów na lądzie, określanej jako wysokość bezwzględna oznaczana skrótem n.p.m. (nad poziomem morza). Wartość ujemną tej wysokości (oznaczanej skrótem p.p.m.) posiadają tereny depresyjne, czyli położone poniżej poziomu morza. Na planetach, gdzie brak jest wody w postaci ciekłej (np. Mars), wysokości obiektów terenowych oblicza się jako średnią wysokość wszystkich punktów na powierzchni planety.
Krzysztof Okła