prace kartograficzne

(geomatyka), zastosowanie na mapie odpowiednio dobranych znaków kartograficznych, których cechy graficzne są ściśle skorelowane z cechami prezentowanych danych. Pozwala to przypisać znakom kartograficznym znaczenie nominalne i ilościowe, zaś wzajemne ich rozmieszczenie na mapie oddaje relacje przestrzenne zachodzące pomiędzy prezentowanymi obiektami i zjawiskami. Rozróżniamy metody jakościowe (zasięgów, chorochromatyczna, sygnaturowa) i ilościowe (kropkowa, kartogram, kartodiagram, metoda izolinii).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Ustawa prawo geodezyjne i kartograficzne z dnia 17 maja 1989 r. (tekst jednolity z dnia 8 października 2010 r.)