pradolina

(Gleboznawstwo leśne), szerokie i bardzo długie doliny o płaskim dnie ukształtowane przez ogromne rzeki wypływające z przedpola roztapiającego się → lądolodu, płynące na ogół w kierunku zachodnim, zgodnie z ogólnym nachyleniem kontynentu europejskiego. Na ogół są wykorzystywane współcześnie przez rzeki, ale tylko w niewielkiej części ich szerokości i na wybranych odcinkach. Szerokość pradolin na terenie Polski wynosi od 2 do 20 i więcej km. Charakteryzuje je płaskie, często zabagnione, piaszczyste dno, ograniczone stromymi nieraz krawędziami o znacznej wysokości. Pradoliny są często wypełnione piaskami rzecznolodowcowymi, które są ubogie glebotwórczo, a w przeszłości nie pokryte roślinnością, ulegały zwydmieniu. W Polsce jest wiele pradolin, a największymi są: Pradolina Warszawsko-Berlińska i Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.
Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.
Lindner L. (red.), 1992. Czwartorzęd, osady, metody badań, stratygrafia. Wyd. PAE, Warszawa.