(Gleboznawstwo leśne), proces rdzawienia to powstawanie słabo ruchomych kompleksów próchnicy z półtoratlenkami, które wraz z wolnymi tlenkami żelaza i glinu nie ulegają przemieszczaniu w głąb gleby, lecz pozostają w obrębie poziomu i tworzą rdzawe otoczki na ziarnach mineralnych gleby. Proces ten przebiega szczególnie intensywnie tuż pod poziomem próchnicy stanowiąc poziom rdzawienia Bv → sideric. W glebach rdzawych ma miejsce znaczne nagromadzenie niekrzemianowych form półtoratlenków i jest widoczna niska zawartość kwasów próchnicznych. W powierzchniowych poziomach mineralnych stosunek molowy węgla organicznego do sumy glinu i żelaza, oznaczanych w wyciągu pirofosforanowym, nie przekracza wartości 25.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.