próchnica

(Gleboznawstwo leśne), w gleboznawstwie leśnym pod tym pojęciem rozumie się resztki organiczne w większości roślinne, ale również zwierzęce, nagromadzone w powierzchniowej warstwie gleby i na jej powierzchni, jak → ektopróchnica i → endopróchnica, znajdujące się w różnych stadiach rozkładu objętych procesami → humifikacja i → mineralizacja. Próchnica odgrywa wiele funkcji w powstawaniu gleb, ich właściwościach, morfologii, składzie chemicznym gleb i w żywieniu roślin. Uczestniczy też w kryteriach wydzielania typów i podtypów wielu gleb. W gleboznawstwie leśnym → klasyfikacja próchnic leśnych jest podsumowaniem relacji gleby i drzewostanu i obejmuje ich główne jednostki → mull, → moder i → mor. Patrz także → próchnica leśna. Poziomy o dużej zawartości próchnicy to poziomy próchniczne, chociaż związki próchniczne (organiczne) są obecne w glebie poniżej poziomów próchnicznych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.