promieniowanie nadfioletowe (UV)

(ergonomia w leśnictwie), na stanowiskach pracy występuje promieniowanie UV w zakresie 200-380 nm. Do źródeł promieniowania zalicza się procesy spawalnicze, wyładowania elektryczne. Ze względu na różnicę jakościowe oddziaływania tego promieniowania na organizm człowieka podzielono go na 3 podzakresy:- UV-A o długości fali l = 315-380 nm,- UV-B o l = 280-315 nm (j.t. tzw. zakres erytemalny powodujący rumień),- UV-C o l = 200-280 nm (tzw. podzakres bakteriobójczy i koniunktywalny powodujący zapalenie spojówek).Oddziaływanie tego promieniowania ma charakter fotochemiczny o skutkach korzystnych i niekorzystnych. Korzystne działanie nadfioletu przejawia się w możliwościach wyzwalania w skórze witaminy D. Pod działaniem fotonów o dużej energii w otaczającym powietrzu zachodzą reakcje fotochemiczne, w wyniku których powstają tlenki azotu i ozon. Wdychanie ich jest szkodliwe. Intensywność oddziaływania jest tym większa im mniejsza jest długość fali promieniowania. Jest więc ono groźniejsze od promieniowania widzialnego. Wywołuje zmiany zapalne w skórze i gałce ocznej. Stopień działania erytemalnego zależny jest od długości fali. Najsilniejsze jest przy l = 297 nm. Może mieć też działanie rakotwórcze. Występujące na rynku leki mogą nieraz spotęgować działanie nadfioletu. Jego szkodliwość jest określona za pomocą tzw.: skuteczności erytemalnej i koniuktywalnej natężenia promieniowania wyrażonej w W /m2 , lub J /m2 , dla których jest uwzględniona charakterystyka spektralna skóry lub spojówek oczu.