pustułka

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Falco tinnunculus, ang. Kestrel) ptak z rodziny Falconidae (sokołowate), rzędu Falconiformes (sokołowe). Długość ciała 31-37 cm, rozpiętość skrzydeł 68-78 cm, masa ciała 120-300 g. Niewielki sokół o smukłej sylwetce z długim ogonem. Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec charakteryzuje się rdzawym ubarwieniem wierzchu ciała i beżowym nakrapianym spodem. Głowa popielata, podobnie jak ogon zakończony czarnym pasem. Samica brązowa, gęsto plamkowana, z pręgowanym ogonem. W Polsce szeroko rozpowszechniony gatunek lęgowy. Jedyny nasz ptak drapieżny, który przystosował się do życia w warunkach miejskich. Wysokie budynki i wieże kościołów są dla niej odpowiednikiem skalnych ścian, na których pierwotnie gniazdowała. Poza tym zamieszkuje śródłąkowe zadrzewienia i skraje lasu. Często widywana, gdy wypatrując zdobyczy zawisa nad polem i łąką, intensywnie trzepocząc skrzydłami. Gniazdo zakłada na skałach, na drzewach lub na budynkach. W okresie IV-VI składa 3-6 jaj, które wysiaduje samica przy niewielkiej pomocy samca przez 27-29 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek osiadły. Pożywienie: drobne gryzonie, rzadziej owady, ptaki. Liczebność w Polsce szacowana na 5-10 tysięcy par. Gatunek objęty ochroną ścisłą i dodatkowym zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji mogących powodować płoszenie lub niepokojenie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław