(
lasy i leśnictwo),
kompleks leśny na Suwalszczyźnie, pozostałość po dawnych puszczach jaćwieskich. Rozciąga się od doliny górnej Biebrzy, po południowe krawędzie Pojezierza Wschodniosuwalskiego. Ok. ? (114,4 tys. ha) Puszczy znajduje się na terenie Polski, a reszta na Litwie i Białorusi. Uważana jest za największy obszar leśny w Polsce i niezwykle atrakcyjny pod względem krajobrazowym, turystycznym, przyrodniczym i łowieckim. Przez Puszczę Augustowską prowadzą szlaki kajakowe rzekami: Czarną Hańczą, Rospudą, Marychą, Blizną oraz Kanałem Augustowskim. W obrębie Puszczy mieści się
Pojezierze Augustowskie z jeziorami: Necko, Rospuda, Białe, Studzieniczne, Sajno, Serwy. W obrębie Puszczy znajduje się Wigierski
Park Narodowy, a jej południowa część tworzy otulinę północnego krańca Biebrzańskiego Parku Narodowego. Przez Puszczę Augustowską prowadzą piesze, rowerowe i kajakowe szlaki turystyczne. Do połowy XVI wieku
Puszcza Augustowska, jako własność królów Polski (pod nazwą Puszczy Perstuńskiej i Przełomskej), była terenem łowów królewskich na grubego zwierza (tury, żubry, łosie, jelenie, dziki, niedźwiedzie,
wilki). Puszczańskie osadnictwo rozwinęło się w XVII i XVIII wieku z osiadłych tu strażników królewskich strzegących ostępów leśnych, smolarzy, rybaków, bartników. Dziś żyje tu około 50 gatunków ssaków (m.in.:
łoś,
jeleń,
dzik,
wilk,
ryś,
borsuk,
wydra,
bóbr), 150 gatunków ptaków, ponad 30 gatunków ryb, prawie wszystkie gatunki płazów i gadów krajowych oraz liczne gatunki skorupiaków i owadów. Na drzewostany Puszczy Augustowskiej składają się w 73%
bory sosnowe i sosnowo-świerkowe z partiami lasu mieszanego. Najcenniejsze przyrodniczo fragmenty puszczańskie objęte zostały ochroną rezerwatową.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Krzysztof Okła