Puszcza Piska, Wielka Knieja, Knieja Jańsborska

(lasy i leśnictwo), wielki kompleks leśny na Pojezierzu Mazurskim w rejonie Wielkich Jezior Mazurskich (w skład Puszczy wchodzi część mniejszych jezior - zwłaszcza rezerwatowych - oraz rzeki: Krutynia, Pisa, Szkwa ), o pow. ok. 100 tys. ha, porośnięty lasami sosnowymi (91% pow.) ze znacznym udziałem świerka i niewielką domieszką brzozy, osiłki i dębu, rosnących na sandrowych piaskach. Obszar Puszczy Piskiej jest ostoją ptaków o randze europejskiej (np. najcenniejszy rezerwat Puszczy na jeziorze Łuknajno jest ostoją łabędzia niemego). W dawnych czasach na obszarze Puszczy żyły tury, niedźwiedzie i rosomaki. W lasach Puszczy spotkać można żubry, bizony, głuszce, bociany i żurawie oraz bobry. Do połowy XVIII w. lasy Puszczy niszczono na potrzeby osadnictwa. 4 lipca 2002 roku doszło do największej klęski żywiołowej w historii tych lasów - wiejący huragan spowodował, w niespotykanej dotychczas skali, wielkoobszarowe zniszczenia. W samym Nadleśnictwie Pisz szkody wystąpiły na pow. ok. 12 tys. ha, a miąższość uszkodzonych drzew oszacowana została na około 3,5 mln m3. Zachowany obszar który będzie się regenerował się bez ingerencji człowieka (tzw. powierzchnia referencyjna). Obszar Puszczy Piskiej jest znakomitym terenem do uprawiania żeglarstwa i kajakarstwa oraz turystyki rowerowej i pieszej, a także rajem dla wędkarzy.