(Gleboznawstwo leśne), gleby podtypu rankery brunatne muszą spełniać kryteria typu → rankery, a ich cechą charakterystyczną jest wytworzenie w stropowej części profilu poziomu brunatnienia → cambic. Często jest to poziom słabo wykształcony (proto)cambic. Morfologia rankerów brunatnych jest reprezentowana prze poziomy: O–A–BbrC–R . Są to gleby bardzo bliskie glebom brunatnym. Występują we wszystkich wyższych położeniach górskich, zarówno w większych płatach, jak i w mozaice pomiędzy glebami brunatnymi, wszędzie tam gdzie skała macierzysta występuje płytko, nie głębiej jak 50 cm od powierzchni. Znaczenie lasotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → rankery.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.