(Gleboznawstwo leśne), Rankery to gleby terenów głównie górskich, wytworzone ze skał bezwęglanowych, kwaśnych. Zwietrzelina skalna ma miąższość od 10 do 50 cm, jest kwaśna, zawiera dużo okruchów skalnych i zalega na litej skale. Budowa profilu rankerów przedstawia się następująco: OC–AC–R. Poziom próchniczny jest różnej miąższości zależnie od nasilenia procesu o nazwie → denudacja. Część profilu gleby nad litą skałą może być organiczna, organiczno-mineralna lub mineralna. W rankerach wyróżnia się podtypy. Klucz do wyróżniania podtypów rankerów prezentuje cechy uwzględniane w klasyfikacji tych gleb (→ rysunek i zdjęcie). Podobnie jak → litosole, rankery występują głównie w górach w strefie przejściowej od muraw alpejskich przez strefę kosodrzewiny do świerczyn regla górnego. Są tu porastane przez karpacki zespół kosówki (Pinus mughi carpaticum) sudecką świerczynę górnoreglową ( Plagiothecio - Piceetum hercynicum), karpacką świerczynę górnoreglową (Plagiothecio-Piceetum tatricum), kwaśną buczynę górską (Luzulo nemorosae - Fagetum), a także połoninowe traworośla trzcinnika leśnego z borówką czernicą (Calamagrostietum arundinaceae/Melampyre Vaccinietum). Są to zwykle tereny objęte ochroną i nie podlegają klasyfikacji siedliskowej dla potrzeb gospodarki leśnej. Sporadycznie występują w niższych położeniach górskich wśród innych gleb porośniętych drzewostanami, tworząc małe płaty ściśle związane z płytko zalegającą litą, kwaśną skałą. Morfologię i pełną dokumentację tych gleb prezentuje → Atlas gleb leśnych Polski i → Muzeum Gleb.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.