rdza kory sosny zwyczajnej

(fitopatologia leśna), choroba występuje głównie na sośnie zwyczajnej oraz na innych sosnach dwuigłowych. Patogeny Endocronartium pini (Willd.) Y. Hirat. i Cronartium flaccidum (Alb. Et Schwein.) G. Winter (Basidiomycota, Urediniomycetes, Uredinales) porażają pędy i pnie. Objawy na drzewach młodszych: nabrzmienia na strzałkach, pojawiające się żółtopomarańczowe ecja w postaci pęcherzyków, zamieranie drzew; na drzewach starszych: liczne rany i wycieki żywicy w górnej części strzały, pod koroną, ecja, spłaszczenie pnia, zamieranie wierzchołkowej części korony (suchoczub). Drugim gospodarzem C. flaccidum są rośliny zielne. Na sośnie patogen tworzy stadium piknium i ecjum na roślinach zielnych uredium i telium. Telia kiełkują w podstawkę jeszcze we wrześniu, a zarodniki podstawkowe - sporidia porażają igły tego- i zeszłoroczne. Z igieł patogen przedostaje się do pędów i poprzez promienie rdzeniowe do strzał. W drewnie powoduje hipertrofie i hiperplazje komórek. Drugi patogen E. pini powoduje rdzę jednodomową, wytwarzając na nabrzmieniach pni ecja, które kiełkują w podstawkę, tworzac zarodniki podstawkowe porażające bezpośrednio sosny. Warunki sprzyjające: monokultury sosnowe i zaniedbania trzebieżowe. Ochrona: usuwanie drzew porażonych szczególnie młodych - szczególnie od uprawy do 40 roku życia.