regionalizacja przyrodniczo-leśna

(urządzanie lasu), celem regionalizacji przyrodniczo-leśnej jest przedstawienie zróżnicowania wybranych walorów gospodarczych bądź środowiskowych lub zagrożeń obszarów leśnych na terenie kraju. Pierwsze dla ziem polskich tego typu regionalizacje opracowano na przełomie XIX i XX wieku. Szersze prace nad zróżnicowaniem przyrodniczych warunków produkcji leśnej rozpoczęły się pod koniec lat 40. XX wieku. Przygotowana w roku 1952 przez Mroczkiewicza regionalizacja przyrodniczoleśna (do lat 80. XX w. pisana łącznie) znalazła zastosowanie w praktyce leśnej, a z czasem wzrosło jej znaczenie gospodarcze i naukowe. W latach 1952–2010 regionalizacja ta była udoskonalana i zmieniana. W wymienionym okresie opracowano pięć wersji regionalizacji przyrodniczo-leśnej (oznaczonych w tej publikacji zgodnie z rokiem ich opublikowania):
- „Regionalizacja przyrodniczo-leśna 1952”,
- „Regionalizacja przyrodniczo-leśna 1969”,
- „Regionalizacja przyrodniczo-leśna 1979”,
- „Regionalizacja przyrodniczo-leśna 1990”,
- „Regionalizacja przyrodniczo-leśna 2010”.
Od czasu opracowania pierwszej wersji regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski w roku 1952, przez prawie 60 lat do roku 2010 kilkakrotnie ją zmieniano. Zmiany w kolejnych wersjach regionalizacji, które następowały w granicach krain polegały na: zwiększeniu liczby dzielnic z 36 do 59; wprowadzeniu jednostek niższej rangi – to jest 149 mezoregionów oraz 5 mikroregionów; a także rezygnacji z wyróżniania dzielnic i zwiększeniu liczby mezoregionów do 183. Część mezoregionów wydzielonych w roku 2010 wcześniej miała rangę dzielnicy. Porównując nazwy jednostek regionalizacji (dzielnic i mezoregionów) warto zaznaczyć, że w okresie 1952–2010 w wielu przypadkach pozostały one bez zmian, chociaż niektóre z nich zmieniły rangę. W nielicznych jednostkach nie zmienił się istotnie ani ich areał ani granice (np. mezoregiony Puszcza Białowieska, Krotoszyński oraz Tatry).
Regionalizacje z lat 1952, 1969 i 1979 miały charakter przyrodniczo-gospodarczy, a regionalizacje z lat 1990 i 2010 – przyrodniczo-funkcjonalny.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, Zielony R. Kliczkowska A., CILP 2012