gatunek ssaka w rodzinie ryjówkowatych (Soricidae) z rzędu ryjówkokształtnych (Soricomorpha). Pyszczek silnie wyciągnięty w ryjek. Okrywa włosowa gęsta, krótka. Ubarwienie jednolite, prawie czarne. Grzbiet czarny, spód nieco jaśniejszy, też ciemny. Ogon równomiernie owłosiony, prawie równy długości ciała (80-100 % długości ciała). Długość ciała 6-9 cm. Masa ciała 6-13 g (przezimki 7-13 g, tegoroczne 6-10 g). W czaszce brak łuków jarzmowych. Zębów 32. Wzór zębowy 3133/2013. Korony zębów zabarwione czerwono-brązowo. Drapieżna. Pokarm wyłącznie mięsny i wysokokaloryczny: drobne bezkręgowce, głównie larwy owadów, pajęczaki, padlina. Szybki metabolizm. Zapotrzebowanie pokarmowe wysokie, równe 200 % masy ciała. Gatunek terytorialny. Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane, wilgotne lasy liściaste, partie kosodrzewiny, łąki alpejskie, brzegi potoków górskich. W Polsce tylko w Sudetach i Karpatach. Gniazda pod wykrotami, zwykle pod skałami, czasem 10-20 cm nad powierzchnią gruntu. Sezon rozrodczy od wiosny (IV) do jesieni (X), brak rozrodu zimą. Liczba miotów w roku 1-2, liczba młodych w miocie ok. 6. Młode rodzą się nagie i ślepe. Aktywna cały rok i całą dobę, z przerwami na odpoczynek. Maksymalna długość życia 18 miesięcy. Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Meinig H., Bertolino S., Zima J. 2020. Sorex alpinus. The IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T29660A114024313. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2020-2.RLTS.T29660A114024313.en
Pucek Z. 1984. Rząd: Owadożerne - Insectivora. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 48-85. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I., Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Atlas ssaków Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków https://www.iop.krakow.pl/ssaki/gatunki
Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I., Skibińska E. (red.) 2014. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Churchfield S. Natural history of shrews. Comstock Publishing / Cornell University Press, New York.
Cichocki W., Ważna A., Cichocki J., Rajska E., Jasiński A., Bogdanowicz W. 2015. Polskie nazewnictwo ssaków świata. Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Meinig H., Bertolino S., Zima J. 2020. Sorex alpinus. The IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T29660A114024313. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2020-2.RLTS.T29660A114024313.en
Mitchell-Jones A. J., Amori G., Bogdanowicz W., Kryštufek B., Reijnders P. J. H., Spitzenberger E., Stubbe M., Thissen J. B., Vohralik V., Zima J. (eds.) 1999. Atlas of European mammals. Academic Press, London.
Pucek Z. 1984. Rząd: Owadożerne - Insectivora. W: Z. Pucek (red.), Klucz do oznaczania ssaków Polski: 48-85. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2016 r. poz. 2183
Wilson D. E., Reeder D-A M. (eds.) 2005. Mammal species of the World. A taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore. https://www.departments.bucknell.edu/biology/resources/msw3/
Wójcik J. M., Wolsan M. (eds.) 1998. Evolution of shrews. Mammal Research Institute Polish Academy of Sciences, Białowieża.