żył w latach 1860-1934. Wrocławski botanik i badacz przyrody Śląska. Działał aktywnie na polu ochrony przyrody. Autor monumentalnej Flory Śląska (ukazała się w dwóch częściach w latach 1903 i 1904). W 1906 roku wydał „Księgę lasów Śląska” (Waldbuch von Schlesien), w której opisał najbardziej okazałe i fantazyjnie ukształtowane drzewa, jakie spotkał podczas swoich wędrówek oraz o których uzyskał informacje na podstawie ankiet rozsyłanych do leśników, nauczycieli i właścicieli ziemskich. W latach późniejszych wydawał prace opisujące pomniki przyrody, między innymi z Rejencji Legnickiej. Schube był również niestrudzonym propagatorem ochrony przyrody. Od 1902 roku w różnych miastach Śląska, między innymi w Zielonej Górze, Żaganiu i Nowej Soli, wygłosił 115 prelekcji ilustrowanych przezroczami, w których zwracał uwagę na piękno śląskiej przyrody i konieczność jej ochrony. Przed wojną, nieistniejący już dzisiaj, dąb Napoleon (do pożaru w 2010 roku był najgrubszym dębem w Polsce) od 1920 roku nosił imię Theodora Schube.
Autor: Dr Marek Maciantowicz
https://przyroda.katowice.pl/pl/images/documents/przyrodnicy_schube.pdf