ściółka

(urządzanie lasu), martwe, nierozłożone szczątki roślin i zwierząt, gromadzące się na dnie lasu. Ściółka ma ogromne znaczenie dla produktywności lasu ze względu na podnoszenie przez rozłożoną ściołę żyzności gleb leśnych. Żyzność gleb leśnych zależy m.in. od tempa rozkładu ściółki leśnej. Najszybciej rozkładane są liście jesionów, wiązów, grabu, olszy, lip i klonów, a najwolniej buka, jodeł, świerków, sosen i modrzewi. Tempo rozkładu ściółki można regulować zabiegami z zakresu hodowli i pielęgnacji lasu.