(zoologia leśna, ssaki), rodzaj zębów. Zęby sieczne. Umieszczone na przodzie, dłutowate w kształcie, służą głównie do przecinania i odcinania pokarmu. Występują w liczbie 0-3 (liczba zębów podana dla pojedynczej ćwiartki uzębienia, tj. prawej lub lewej strony szczęki lub żuchwy).
"I", "i" to skróty od łacińskiej nazwy siekaczy (incivisi), odpowiednio dla zębów stałych (I) i mlecznych (i), wykorzystywane we wzorach zębowych, opisach stanu uzębienia i kluczach do oznaczania czaszek. Liczby w indeksie górnym/dolnym oznaczają, który to ząb (licząc od przodu uzębienia w połowie szczęki/żuchwy) i gdzie jest położony (odpowiednio w szczęce/w żuchwie), np. I3 oznacza trzeci siekacz w uzębieniu stałym w żuchwie, a i2 - drugi siekacz w szczęce w uzębieniu mlecznym.
Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.