1. (nauka o surowcu drzewnym, wady drewna), szaroniebieskie zabarwienie drewna o zmiennej intensywności, niekiedy prawie czarne, wywołane przez grzyby pasożytnicze; widoczne w przyobwodowej części drewna w postaci promieniowo ułożonych smug; w krańcowych przypadkach zasinienie obejmuje całą strefę bielu; występuje głównie w drewnie drzew iglastych; obniża walory estetyczne drewna. Mierzy się głębokość zasiniałego drewna w cm oraz stosunek drewna z sinizną do całej powierzchni bielu. Na pobocznicy siniznę określa się szacunkowo lub przez pomiar długości i szerokości strefy drewna zasiniałego
2. (nauka o surowcu drzewnym, wady drewna), wada drewna z grupy zabarwień. Szaroniebieskie zabarwienie drewna o zmiennej intensywności (niekiedy prawie czarne), wywołane przez grzyby pasożytnicze. Zabarwienie to widoczne jest na przekrojach czołowych drewna w części przyobwodowej (w bielu), zwykle w postaci promieniowo położonych smug. W krańcowych wypadkach zasinienie przybiera postać zamkniętego pierścienia obejmującego całą strefę bielu. Na pobocznicy pnia, w miejscach pozbawionych kory, zabarwienie jest widoczne w postaci plam, od których ciągną się w głąb drewna i wzdłuż włókien
1. Dieter F. Giefing, Witold Pazdrowski
2. PN-79/D-01011