(Gleboznawstwo leśne), szczątki organizmów znajdywane w skałach, żyjące w minionych epokach geologicznych w ściśle określonym i geologicznie krótkim czasie, występujące jednocześnie na znacznych obszarach Ziemi. Są nimi m.in.: amonity i belemnity występujące licznie w skałach mezozoicznych. Skamieniałości przewodnie odgrywają ważną rolę w → stratygrafii i są używane w geochronologii względnej.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Stupnicka E., 1997. Geologia regionalna Polski. Wyd. Uniw. Warsz. Warszawa.