(botanika,
ekologia i
geografia roślin), jedna z dwóch, obok sukulentów, grup kserofitów, czyli roślin środowisk suchych i odpornych na suszę. Wyróżnia je zdolnych do sprawnego pobierania wody i skutecznego ograniczania transpiracji. Mają one zwykle pokrój sztywny, skórzasty, z dużą ilością elementów zdrewniałych w organach pędowych; okrywająca je skórka ma silnie zgrubiałe, skutynizowane lub nawet zdrewniałe zewnętrzne ściany komórkowe, jest pokryta grubą kutykulą, nalotami woskowymi, często kutnerem.
Blaszki liściowe są zwykle stosunkowo grube, często bywają uwstecznione, o mocno zredukowanej powierzchni, a
system korzeniowy jest dobrze rozwinięty, sięgający na ogół bardzo głęboko.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Szweykowska A., 2003. Kserofity. W: Słownik botaniczny. Red. A. i J. Szweykowscy. Wiedza Powszechna, Warszawa: 430-431.