skrzynki lęgowe

(zoologia leśna,ptaki), skonstruowane z różnych materiałów sztuczne miejsca gniazdowe dla dziuplaków, mające zastępować naturalne dziuple. W Polsce najczęściej wykorzystywane są skrzynki zaprojektowane przez prfo. Jana Sokołowiskiego (typ A, B, D i E). W jednym z parków w centrum Warszawy, gdzie wywieszono odpowiednie skrzynki, zagęszczenie muchołówek żałobnych osiągnęło zaskakująco wysoką wartość 0,5 pary/ha, podczas gdy w innych parkach i lasach waha się ono zwykle między 0,02 a 0,05 pary/ha. Oznacza to, że choć pokarmu było pod dostatkiem, to ptaki zwyczajnie nie miały gdzie się gnieździć. W innym badaniu wywieszono skrzynki lęgowe w młodnikach i drągowinach sosnowych w ilości 8 sztuk/ha. Udało się w ten sposób osiedlić tam aż 11 gatunków dziuplaków w zagęszczeniu 5 par/ha. Bez budek ptaki te byłyby niezdolne do założenia tam gniazda. Należy jednak pamiętać, że budki nigdy nie zastąpią naturalnych dziupli. Po pierwsze – są mało trwałe. Zbudowana z desek i wystawiona na zmienne warunki pogodowe budka po trzech latach nadaje się do wyrzucenia. Natomiast dziuple mogą być wykorzystywane przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat z rzędu. Takie gatunki jak np. siniak, jerzyk czy sikora czubatka gnieżdżą się zbyt wysoko, by moglibyśmy wywieszać im budki. Ponadto w naturalnych dziuplach ze względu na mikroklimat następuje proces rozkładu materiału gniazdowego, skrzynki wymagają natomiast corocznego czyszczenia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Graszka-Petrykowski D. 2008. Ptaki w twoim ogrodzie. KDC, Warszawa
Gwiazdowicz D. (red.) 2004. Ochrona przyrody w lasach. I. Ochrona zwierząt. Wyd. PTL, Poznań
Szokalski M., Wojtatowicz J. 1989. Ptaki w ogrodzie. PWRiL, Warszawa