skrzypy

(botanika leśna, systematyka roślin), jedyna grupa (rodzaj Equisetum) współcześnie żyjących roślin z podgromady (Sphenophytina) i  gromady roślin telomowych (Telomophyta) obejmująca 32 gatunki (w Polsce 9 gatunków). Są to byliny o  członowanej budowie i okółkowym sposobie rozgałęziania się pędów. Pędy mają zróżnicowane na krótkie węzły i wydłużone międzywęźla.  Środkową cześć międzywęźli zajmuje kanał powietrzny. Pędy zawierają krzemionkę. Z węzłów wyrastają łuskowate, ostro zakończone, bezzieleniowe liście, zrośnięte w pochewkę. Funkcję asymilacyjną pełni łodyga. Z węzłów wyrastają także odgałęzienia boczne o budowie członowanej. Zarodnie znajdują się w szczytowych, kłosowatych  sporofilostanach.  Zarodniki są zaopatrzone w dwie wstęgowate sprężyce (hapteny), wrażliwe na zmiany wilgotności otoczenia. Przedrośla bardzo drobne, plechowate, rozdzielnopłciowe, męskie mniejsze od żeńskich. U skrzypów można wyróżnić trzy typy roślin w zależności od rodzaju pędów. W pierwszym typie wiosną wyrasta bezieleniowy pęd zarodnionośny, zamierający po wysianiu zarodników i dopiero wtedy pojawiają się zielone pędy letnie. W drugim  typie wiosną pojawia się podobny, bezieleniowy pęd zarodnionośny, jednak po wysianiu zarodników zazielenia się i z węzłów wyrastają odgałęzienia boczne, kłos natomiast zasycha i odpada. W trzecim typie jednocześnie tworzą się jednakowo wyglądające pędy asymilacyjne i zarodnionośne. U skrzypów powszechne jest rozmnażanie wegetatywne za pomocą podziemnych rozłogów i specjalnych, bogatych w skrobię, bulwek korzeniowych.