ślepowron

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Nycticorax nycticorax, ang. Night Heron) ptak z rodziny Ardeidae (czaplowate), zaliczanej obecnie do rzędu Pelecaniformes (pelikanowe). Długość ciała 58-65 cm, rozpiętość skrzydeł 90-100 cm, masa ciała 340-800 g. Ubarwienie dorosłego ptaka niebieskawopopielate z czarnym grzbietem i wierzchem głowy. Czoło i policzki białe. Tęczówka czerwona. Dziób czarny. W szacie godowej z tyłu głowy wyrastają trzy długie, białe pióra. Młode ptaki brunatne, upstrzone białymi i płowymi plamkami na skrzydłach i grzbiecie; spód ciała brunatno kreskowany. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie w Dolinie Górnej Wisły. Zamieszkuje zadrzewione i zakrzewione wyspy na stawach, jeziorach. Gniazdo zakłada na drzewach. Gniazduje kolonijnie. W okresie V-VI składa 3-5 jaj, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 20-22 dni. Wyprowadza jeden, czasem dwa lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty IV-V i VII-X, zimuje w Afryce. Pożywienie: ryby, płazy i inne drobne zwierzęta wodne. Liczebność w Polsce szacowana na 550-600 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Całorocznej ochronie podlega cała kolonia lęgowa.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław