śliwa

botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Prunus) rodzaj z rodziny różowatych (Rosaceae) i podrodziny śliwowych (Prunoideae) obejmujący (w wąskim ujęciu) około 35 gatunków w umiarkowanej strefie klimatycznej Eurazji i Ameryki Północnej. W Polsce jeden gatunek. Śliwa tarnina, tarnina (Prunus spinosa L.). Szeroko rozrastający się krzew, do 4 m wysokości, z licznymi odrostami korzeniowymi. Pędy cierniste, w młodości od strony nasłonecznionej czerwonofioletowe, pod spodem oliwkowozielone, filcowato owłosione, później nagie. Pąki liściowe jajowatostożkowate, otoczone zwykle kilkoma kulistymi pąkami kwiatowymi. Liście jajwatoeliptyczne lub odwrotniejajowate, 2-4 cm długości, tępe na szczycie, drobno piłkowane, za młodu owłosione pod spodem, potem łysiejące. Kwiaty białe, ukazują się prze rozwojem liści w kwietniu i maju. Owoce (pestkowce) kuliste, granatowe, pokryte nalotem woskowym, długo utrzymują się na gałęziach. Występowanie – prawie cała środkowa, południowa i zachodnia Europa oraz Azja Mniejsza, północno-zachodnia Afryka i południowo-zachodnia Azja. W górach do 1600 m n.p.m. ( Kaukaz). W Polsce na całym obszarze, do 1100 m n.p.m. (Tatry). Gatunek światłożądny i ciepłolubny, odporny na suszę. Gleby żyzne i świeże. Zbiorowiska zaroślowe (zarośla tarniny i głogów) na siedliskach lasów liściastych, często przy granicach kompleksów leśnych oraz wzdłuż dróg, wśród pól na miedzach, nieużytkach itp. 

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz