(zoologia leśna,ptaki), (łac. Scolopax rusticola, ang. Woodcock) ptak z rodziny Scolopacidae (bekasowate), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 33-38 (w tym dziób 6-8) cm, rozpiętość skrzydeł 55-65 cm, masa ciała 144-420 g. Ubarwienie wybitnie maskujące, w odcieniach brunatnych, rdzawych i szarych ze skomplikowanym wzorem na piórach. Na skrzydłach i wierzchu szare pasy. Na wierzchu głowy czarne poprzeczne paski. Spód szaropłowy z poprzecznymi prążkami. Dziób mocny, prosty, cielisty z ciemnym końcem. Dziób może się rozchylać na końcu, co ułatwia chwytanie zdobyczy w glebie. Nietypową cechą słonki są oczy przesunięte do tyłu i wierzchu głowy, co poszerza kąt widzenia. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce umiarkowanie rozpowszechniony gatunek lęgowy. Zamieszkuje wilgotne lasy liściaste i mieszane. Wiosną (IV-VI) samce odbywają o zmierzchu loty tokowe (tzw. ciągi), oblatując kilkakrotnie zajmowany teren i wydając charakterystyczne głosy zwane chrapaniem i psykaniem. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie V-VII składa 4 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 21-24 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i X-XI, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: bezkręgowce, głównie glebowe (dżdżownice, larwy owadów). Liczebność w Polsce szacowana na 20-100 tysięcy par. Gatunek łowny. Okres polowań od 1 września do 21 grudnia.
Dariusz Graszka - Petrykowski
Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław