sole potasowo-magnezowe (kizeryt, karnalit, kainit, langbajnit)

(Gleboznawstwo leśne), Kizeryt jest minerałem skał osadowych chemicznych z grupy siarczanów MgSO₄ x H₂O, posiada twardość 3,5, gęstość 2,57, rysę białą i dobrą łupliwość. Zwykle jest biały lub żółtawy, a także bezbarwny, bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie i ma gorzko słony smak. Jest składnikiem morskich i jeziornych ewaporatów tworzącym się w klimacie gorącym i suchym. Najczęściej współwystępuje z sylwinem, kainitem, karnalitem, halitem. W Polsce występuje w słupach solnych Kujaw (Kłodawa, Inowrocław). Stanowi składnik soli potasowo-magnezowych. Występuje lokalnie i posiada lokalne znaczenie głównie jako sól magnezowa. Skała osadowa zbudowana głównie z kizerytu nosi nazwę kizerytyt.
Karnalit to minerał skał osadowych chemicznych, podobnie jak kizeryt zaliczany do soli potasowo-magnezowych. Jest uwodnionym chlorkiem potasu i magnezu KMgCl₃ x 6H₂O posiada twardość 2-2,5, gęstość 1,6, rysę białą i nie wykazuje łupliwości. Ma barwę mlecznobiałą, różowawą, czerwonawą, żółtawą. Ma smak nieprzyjemny, gorzki. Powstaje podobnie jak kizeryt jako składnik ewaporatów morskich i występuje również w słupach solnych Kujaw. Bywa stosowany jako nawóz naturalny i posiada duże znaczenie jako surowiec w przemyśle nawozowym. Skała zbudowana głównie z karnalitu nosi nazwę karnalityt.
Kainit jest minerałem skał osadowych chemicznych, z grupy siarczanów KMg[Cl/SO₄] x 3H₂O posiada twardość 2,5-3,0, gęstość 2,1, rysę białą i dobrą łupliwość. Podobnie jak kizeryt i karnalit jest składnikiem ewaporatów morskich, jeziornych, występuje razem z nimi, również w Polsce i posiada podobne do nich znaczenie.
Langbeinit jest minerałem skał osadowych chemicznych, siarczanowych K₂Mg₂(SO₄)₃ posiada twardość 3,5-4, gęstość 2,83 i nie posiada łupliwości. Powstawanie, występowanie i zastosowanie podobne jak pozostałych soli potasowo magnezowych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.