spodic

(Gleboznawstwo leśne), poziom diagnostyczny o barwie od rdzawej do rdzawo-czarnej, znajdujący się pod poziomem → albic zawierający wypłukane z niego amorficzne związki (materia organiczna, glin, żelazo). Kryteria, które kwalifikują ten poziom jako spodic to pH (H₂O; 1:1) <5,9, zawiera powyżej 0,5% węgla organicznego, znajduje się bezpośrednio pod poziomem → albic, barwa od rdzawej do rdzawo-czarnej, jest bardziej spójny (scementowany) niż sąsiednie poziomy, zawartość glinu i żelaza ekstrahowanych w kwaśnym roztworze szczawianowym w proporcji AlO+½FeO jest większa niż 0,50 % i więcej niż dwukrotność zawartości tej formy glinu i żelaza w poziomie albic. Jego miąższość przekracza 2,5 cm. W starszych opracowaniach był nazywany poziomem wmycia. Razem z poziomem albic stanowią poziomy diagnostyczne wymagane w glebach bielicowych w lasach. Na terenach uprawnych do diagnozy typu → gleba bielicowa, wystarczy poziom spodic.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata. 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata. 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.