starzec

(botanika leśna, rośliny zielne), Senecio – rodzaj z rodziny Asteraceae (złożone, astrowate), jeden z najliczniejszych wśród okrytozalążkowych, liczący około 2000-3000 gatunków występujących na całym świecie. W Polsce 23 gatunki dziko rosnące (w tym jeden wymarły). W dolnoreglowych żyznych lasach górskich częstym przedstawicielem tego rodzaju jest starzec jajowaty [Senecio ovatus (P. Gertn. , B. Mey. et Sherb.) Willd.; syn. Senecio fuchsii C. C. Gmel. i Seecio nemorensis L. subsp. fuchsii (C. C. Gmel.) Čelak.], o dawnej nazwie polskiej – starzec Fuchsa lub starzec gajowy podgatunek Fuchsa. Roślina ta ma pionowe kłącza i łodygę do 150 cm wysokości, przeważnie nagą i czerwonobrunatnie zabarwioną. Liście są szeroko- lub wąskolancetowate, brzegiem piłkowane, środkowe i górne zwężające się w nasadzie i zbiegające w wąsko oskrzydlony ogonek. Koszyczki zebrane w luźnych podbaldachach. Kwiaty żółte, brzeżne języczkowate, płonne lub żeńskie, a środkowe – rurkowate i obupłciowe. W całym kraju pospolitymi roślinami siedlisk piaszczystych i miejsc otwartych (zręby, brzegi lasów, nieużytki itp.) są: s. leśny (Senecio  sylvaticus L.), starzec wiosenny (Senecio vernalis Waldst. et Kit.) i starzec Jakubek (Senecio  jacobea L.).