(Ekonomika leśnictwa), Okres w rozwoju ekonomiki gospodarstwa leśnego, mający swój początek w pierwszej połowie XIX wieku. Dała teoretyczne podstawy wyceny wartości lasu i rentowności gospodarstwa leśnego. Od tego czasu wykształcały się liczne metody wyceny wartości lasu, opierające się na metodach procentowych i rentowych. Podstawą opracowania tych metod była koncepcja (teoria) lasu normalnego. Dział (część) ekonomiki leśnictwa zajmujący się wyceną wartości lasów i jego elementów składowych.
Hubert Szramka