(
urządzanie lasu), metoda inwentaryzacji zasobów drzewnych w obrębie leśnym, którą przeprowadza się w trzech etapach:1) szacując – w czasie sporządzania opisu taksacyjnego –
miąższość na 1 ha (zasobność) w poszczególnych drzewostanach, łącznie dla drzewostanu i według gatunków drzew, z wykorzystaniem powierzchni próbnych relaskopowych;2) przeprowadzając inwentaryzację zasobów miąższości obrębu leśnego statystyczną metodą reprezentacyjną, z zastosowaniem warstw gatunkowo-wiekowych oraz losowego rozdziału prób pomiarowych;3) wyrównując
miąższość oszacowaną w drzewostanach (z zastosowaniem równań regresji), do miąższości ustalonej dla klas i podklas wieku, w wyniku pomiaru miąższości – statystyczną metodą reprezentacyjną – w warstwach gatunkowo-wiekowych.Szczegółowe zasady inwentaryzacji zasobów miąższości obrębu leśnego statystyczną metodą reprezentacyjną, z zastosowaniem warstw gatunkowo-wiekowych oraz zasady wyrównania miąższości oszacowanej w drzewostanach do miąższości obliczonej na podstawie pomiarów na powierzchniach próbnych losowych opisano w §§ 49–60 instrukcji urządzania lasu z 2012 r.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Instrukcja Urządzania Lasu, CILP Warszawa 2012 cz. I, § 48