stopień uszkodzenia drzewostanu

(urządzanie lasu), szacunkowa ocena stanu ulistnienia drzew, ukształtowania pędów oraz pni i korzeni wykonywana indywidualnie dla każdego drzewostanu podczas taksacji. Dla celów planowania urządzeniowego przyjęto podział uszkodzeń na nieistotne (nietrwałe) obejmujące pierwszy stopień (10–20% uszkodzeń) oraz uszkodzenia istotne, nazywane też uszkodzeniami trwałymi, z wyodrębnieniem drugiego stopnia, nazywanego średnim (powyżej 20% do 50% uszkodzeń, czyli praktycznie 30%, 40% lub 50% uszkodzeń) oraz trzeciego stopnia, nazywanego silnym (ponad 50% uszkodzeń).Podczas taksacji ocenia się i odpowiednio zapisuje procent uszkodzeń całego drzewostanu w odstopniowaniu co 10%. Do orientacyjnego określenia uszkodzeń według stopni stosuje się odpowiednią agregację oszacowanych wyników.Szacując uszkodzenie drzewostanu, taksator ocenia stan ulistnienia drzew (do trwałych uszkodzeń zalicza się objawy defoliacji, deformacji oraz chorobowe przebarwienia), stan pędów wierzchołkowych i pędów bocznych (do trwałych uszkodzeń zalicza się odpowiednio ich zanik lub deformację), a także stan pni i korzeni, biorąc pod uwagę widoczne objawy działalności grzybów lub owadów oraz istotne uszkodzenia mechaniczne.Dla uszkodzeń szacowanych w drzewostanie określa się orientacyjnie główną przyczynę uszkodzenia według następującego podziału:1) owady OWADY,2) grzyby GRZYBY,3) zwierzyna ZWIERZ,4) pożary POŻAR,5) imisje przemysłowe IMISJE,6) czynniki klimatyczne KLIMAT,7) zakłócenia stosunków wodnych WODNE,8) erozja EROZJA,9) inne antropogeniczne ANTROP,10) inne bez określenia INNE.Główne przyczyny uszkodzeń nie są pod względem szacowanych wielkości jednoznacznie zgodne z konkretnymi rodzajami uszkodzeń określanych przez nadleśnictwo na podstawie „Instrukcji ochrony lasu”, a to oznacza, że te dwie kategorie pojęć nie są wprost porównywalne.