(inżynieria leśna, hydrologia), wskaźnik jakości wody obliczany przy wykonywaniu analiz wody. Określa różnicę między suchą pozostałością a pozostałością po prażeniu (spaleniu suchej pozostałości w temperaturze 600oC). Strata prażenia obejmuje rozkładające się w temperaturze poniżej 600oC substancje organiczne, wodę krystalizacyjną, azotyny, sole boru itp. Strata prażenia jest traktowana niekiedy jako orientacyjny wskaźnik zawartości w wodzie substancji organicznych.
ang. calcination loss
Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002
Byczyński H., Błaszyk T., Witczak S., 1979 – Zagrożenie i ochrona wód podziemnych przed zanieczyszczeniem. Wyd. Geol. Warszawa.
Osmęda-Ernst E., Witczak S., 1991 – Parametry wybranych zanieczyszczeń w wodach podziemnych W: Kleczkowski A.S. (red.), Ochrona wód podziemnych w Polsce, stan i kierunki badań: 201–215. Wyd. SGGW AR. Warszawa.
Witczak S., Adamczyk A., 1994, 1995 - Katalog wybranych fizycznych i chemicznych wskaźników zanieczyszczeń wód podziemnych i metod ich oznaczania . Biblioteka Monitoringu Środowiska Wyd. PIOŚ, Warszawa, Tom I: 111 p., Tom II: 579 s.