(geodezja), Kierunki wyznaczone na powierzchni kuli ziemskiej. Wyróżnia się cztery kierunki główne związane z właściwościami ruchu obrotowego Ziemi: północ (N) – azymut 0° (lub 360°) i południe (S) – azymut 180°, których wyobrażenie graficzne wskazują linie południków, oraz wschód (E) – azymut 90° i zachód (W) – azymut 270°, których wyobrażenie graficzne wskazują linie równoleżników, oraz 32 kierunki pośrednie (wg skali rumbowej). Cztery główne strony świata przedstawiane są zwykle na mapie za pomocą róży wiatrów, z wyeksponowanym kierunkiem północny. Przyjęto na nich konwencję, że północ znajduje się na górze mapy, chociaż dawniej - ze względów religijnych - mapy orientowane były w kierunku Jerozolimy (w krajach śródziemnomorskich – na wschód).
„Słownik geomatyczny” zawarty w publikacji „Geomatyka w Lasach Państwowych – Część II. Poradnik praktyczny”, CILP, Warszawa 2013 r.