(Gleboznawstwo leśne), minerał skał osadowych z grupy węglanów. Jest węglanem żelaza FeCO3, posiada twardość 3,5-4,5 gęstość 3,83-3,96, rysę białą i doskonałą łupliwość. Najczęściej jest białożółty, żółtobrunatny, brunatny, czarny. Z kwasem solnym reaguje silnie, ale na gorąco. Wchodzi w skład wapieni, dolomitów, a także buduje monomineralną skałę o tej samej nazwie. W Polsce występuje w łupkach ilastych w rejonie Częstochowy, Opatowa, Ćmielowa, Starachowic, a także w utworach fliszowych Karpat, w osadach karbońskich Górnośląskiego Zagłębia Węglowego i Lubelskiego Zagłębia Węglowego.
Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.