system korzeniowy

(botanika leśna, anatomia i morfologia roślin), zespół wszystkich korzeni danej rośliny. Wyróżnia się dwa główne typ systemów korzeniowych: palowy – jeden dominujący korzeń główny rozwijający się z korzenia zarodkowego (u nagozalążkowych i dwuliściennych) i wiązkowy – utworzony przez wiele korzeni równorzędnych, zwykle przybyszowych po ustaniu wzrostu korzenia pierwotnego  (przede wszystkim u jednoliściennych). U drzew może być palowy – jeden dominujący korzeń główny rosnący pionowo, np. u sosny, dębów, wiązów, sercowaty (ukośny) – korzeń główny szybko przestaje rosnąć i dominować, a z nasadowej jego części rozwijają się liczne, silne korzenie boczne w kierunku ukośnym, np. jaworu, buka, jodły, albo poziomy (płaski) – korzeń główny szybko przestaje rosnąć i dominować, a z nasadowej jego części rozwijają się liczne, silne korzenie boczne w kierunku pionowym, np. u świerka, jesionu, osiki.