(Ekonomika leśnictwa), ogół zasad i metod postępowania mających na celu określenie utraty wartości drzewostanu wynikających ze zniszczenia lub przedterminowego wyrębu. Wyróżnia się dwie grupy metod szacowania strat, a mianowicie metody klasyczne i metody tablicowe. Metody klasyczne polegają na zastosowaniu odpowiednich metod wyceny wartości drzewostanów uzależnionych od wieku. Przy czym obowiązuje pewna reguła, zwana „złotą regułą” szacowania strat, która brzmi: wartość straty jest równa wartości drzewostanu, obliczonej odpowiednią metodą, pomniejszoną o wartość możliwego do odzyskania drewna. Dodatkowo, w przypadku zniszczenia lub przedterminowego wyrębu drzewostanu średnich klas wieku, który nie osiągnął kulminacji przeciętnego przyrostu miąższości, dolicza się wartość strat na przyroście. Metody tablicowe szacowania strat w drzewostanach wykorzystują tablice wartości drzewostanów (TWD), które obecnie nazywają się Tablicami wskaźników wartości drzewostanów. Szacowanie strat wymaga dużej wiedzy teoretycznej i praktycznej, gdyż oprócz problemów z wyceną lasu dochodzą problemy oceny skutków w przyszłości, zniszczenia lub przedterminowego wyrębu drzewostanu.
Hubert Szramka