(
ochrona lasu), cienkie kryształki lodowe, osadzające się na powierzchni igieł, gałęzi i konarów drzew. Kryształki te mają najczęściej postać delikatnych igiełek, mogą jednak także tworzyć ziarniste grudki.
Szadź powstaje wówczas, gdy przemrożona
para wodna przy zetknięciu się z przedmiotami przechodzi w stan stały lub wówczas, gdy po dłuższym okresie mrozu nadciągają ciepłe, wilgotne masy powietrza i skraplająca się w mgłę
para wodna, osiadając na przedmiotach oziębionych poniżej 0o C zamienia się w lód. Ciężar szadzi może powodować
złomy lub wywroty, na ogół jednak szkody te nie przybierają znacznych rozmiarów.
Szadź jest często mylona ze szronem. Różnica polega na tym, że
szron składa się z igiełek lodu, które mogą być rozgałęzione, ale nie tworzą zwartej bryły.
Szadź zawiera kryształki lodu pozlepiane (igiełek nie ma lub jest ich niewiele).

ŹRÓDŁO (AUTOR)
W.Koehler, A.Jagielski; Ochrona lasu przed czynnikami natury nieozywionej; PWRiL; Warszawa 1952