(zoologia leśna,ptaki), wieniec sztywniejszych, zwykle inaczej zabarwionych piór, koliście lub sercowato otaczających oczy i dziób sów i błotniaków. Stwarza to wrażenie jak gdyby ptaki miały wyraźnie wyodrębnioną twarz. U sów spełnia funkcję „anteny kierunkowej” dla położonych za nią uszu.
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa
Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa
Cofta T. 1989. Nazewnictwo morfologiczne. W: Notatki Ornitologiczne. Tom 30