(Ekologia lasu, las jako zjawisko geograficzne), [ros.], szeroki pas borealnych lasów iglastych pokrywający północną część Eurazji, graniczący od północy z tundrą. Zajmuje ok. 11% całkowitej powierzchni lądowej Ziemi. Charakteryzuje się srogimi zimami, stosunkowo krótkim okresem wegetacyjnym, niewielką sumą opadów rocznych oraz lekko kwaśnymi glebami o niedużej zawartości mineralnych składników pokarmowych i grubej warstwie częściowo rozłożonej materii organicznej. Dominującymi gatunkami drzew są drzewa iglaste, głównie świerk i jodła. Występuje niewiele zwierząt o dużych wymiarach. Są to karibu lub renifery, łosie, niedźwiedzie i wilki. Większość ssaków ma niewielkie rozmiary. Ptaki to głównie gatunki wędrowne, przybywające na okres lata. Wtedy też pojawiają się liczne gatunki owadów oraz niewielka liczba gatunków płazów i gadów.
Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.
Kornaś J., Medwecka-Kornaś A. (2002). Geografia roślin. PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Szymański S. (2000): Ekologiczne podstawy hodowli lasu. PWN, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.