Tarłowski-Ach Kazimierz

(historia i tradycja leśna), Tarłowski-Acht Kazimierz,  leśnik (1859 - 1912). Studiował na Politechnice Lwowskiej i w Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu; do 1883 odbywał praktykę w Romanowie k. Lwowa, podróżował po lasach Czech, Saksonii, Bawarii i Badenii. W 1884 pracował przy systemizacji lasów miziuńskich w Karpatach oraz złożył egzamin praktyczny dla służby państwowej w Ministerstwie Rolnictwa; 1885-87 asystent nauczyciel szkoły dla leśniczych w Bolechowie, 1887-91 - zarządca lasów państwowych w Krasnej, 1891-94 zarządca lasów państwowych we Lwowie, 1894-1903 lustrator Puszczy Niepołomickiej. Od 1899 radca, a od 1908 starszy radca leśnictwa. W 1909, jako pierwszy Polak uzyskał doktorat w Akademii Ziemiańskiej w Wiedniu. Od 1910 kierował dyrekcją Lasów Państwowych we Lwowie; od 1912 radca dworu i dyrektor dóbr państwowych, od 1892 docent, a od 1909 profesor nadzwyczajny Politechniki Lwowskiej. Czynny członek Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego, reprezentował je w Wiedniu na kongresach leśnych: 1892, 1893, 1899, 1900, na zjeździe lekarzy i przyrodników 1906 w Krakowie. W 1892-95 redaktor Sylwana; autor wielu rozpraw.