teren ochrony pośredniej (ujęcia wód podziemnych)

(inżynieria leśna, hydrologia), obszar leżący na  terenie ochrony bezpośredniej, wyznaczony na podstawie ustaleń zawartych w dokumentacji hydrogeologicznej ujęcia wód. Wewnętrzny teren ochrony pośredniej obejmuje obszar wyznaczony 30-dniowym czasem przepływu wody w warstwie wodonośnej do ujęcia. Zewnętrzny teren ochrony pośredniej obejmuje obszar spływu wód do ujęcia OSW, w tym obszar zasilania. Jeżeli jednak czas przepływu wody od granic OSW jest dłuższy niż 25 lat, granicę terenu ochrony pośredniej wyznacza się w odległości wyznaczonej 25-letnim czasem wymiany wody w warstwie wodonośnej. Zewnętrzny teren ochrony pośredniej obejmuje obszar ochrony jakościowej i ilościowej (zasobowej) ujęcia. Sposób wyznaczania granic terenu ochrony pośredniej określają odpowiednie przepisy, w których są podane także nakazy, zakazy i ograniczenia w użytkowaniu terenów wewnętrznego i zewnętrznego ochrony pośredniej.

ang. indirect protection area

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002

Publikacje powiązane tematycznie

Kleczkowski A.S. (red.), 1990b – Główne zbiorniki wód podziemnych (GZWP) w Polsce – własności hydrogeologiczne, jakość wód, badania modelowe i poligonowe. Wyd. AGH. Kraków.
Kleczkowski A.S. (red.), 1991 – Ochrona wód podziemnych w Polsce, stan i kierunki badań. Wyd. SSGW AR. Warszawa.
Macioszczyk T., Szestakow W.M., 1983 – Dynamika wód podziemnych. Wyd. Geol. Warszawa.
Macioszczyk T., Rodzoch A., Frączek E., 1993 – Projektowanie stref ochronnych źródeł i ujęć wód podziemnych – poradnik metodyczny. Wyd. MOŚZNiL. Warszawa.
Pleczyński J., 1981 – Odnawialność zasobów wód podziemnych. Wyd. Geol. Warszawa.