tojeść

(botanika leśna, rośliny zielne), Lysimachia – rodzaj z rodziny Primulaceae (pierwiosnkowate) liczący 4 gatunki bylin we florze Polski. Wszystkie występują w lasach, przeważnie w zbiorowiskach łęgowych ze związku Alno-Padion. Tojeść pospolita (Lysimachia  vulgaris L.) jest wśród nich rośliną najwyższą (do 120 cm) o prostej, obłej lub 4-bocznej łodydze. Liście osadzone w 2-4 okółkach, krótkoogonkowe lub siedzące, podłużnielancetowate lub podłużnie jajowate, ostre, czasem z czarnymi kropkami, spodem bladozielone, delikatnie omszone. Kwiaty w wiechowatych, szczytowych kwiatostanach, żółte. Tojeść gajowa (Lysimachia nemorum L.) ma wszystkie części nagie, łodygi płożące lub podnoszące się do wysokości 50 cm, liście jajowate lub jajowatosercowate,  a złocistożółte kwiaty – wyrastające z kątów liści na bardzo cienkich szypułkach. Występuje głównie na południu kraju, w Karpatach i Sudetach oraz na ich przedpolu, a ponadto często także na Pojezierzu Kaszubski. W pozostałych rejonach jest rzadka. Tojeść rozesłana ( Lysimachia nummularia L.) wyróżnia się płożącą łodygą, prawie kolistymi, czerwono kropkowanymi liśćmi oraz brunatno nakrapianymi wewnętrznymi powierzchniami żółtych płatków korony. Tojeść bukietowa ( Lysimachia  thyrsiflora L.) charakteryzuje się lancetowatymi, od spodu owłosionymi liśćmi i drobnymi kwiatami zebranymi w kuliste lub wydłużone, gęste grona wyrastające z kątów liści.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz